نتایج جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون در بیماران مبتلا به نورالژی تریژمینال طی سالهای ۸۳-۱۳۷۴ در بیمارستان شهدای تجریش

سابقه و هدف: نورالژی تریژمینال یک بیماری شناخته شده و نسبتاً شایع می باشد که در شکل تیپیک آن معیارهای تشخیصی متعددی وجود دارد. پاسخ به درمان دارویی بخصوص کاربامازپین در تایید تشخیص این بیماری نقش بسزایی دارد و معمولاً در موارد عدم تحمل و یا پاسخ نسبی به درمان دارویی، اقدام جراحی صورت می گیرد. در این مطالعه نتایج درمانی و عوارض پس از عمل جراحی بیمارانی که با تشخیص نورالژی تریژمینال طی یک دوره ده ساله تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفته اند، بررسی و با دیگر مطالعات مقایسه شده است. مواد و روش ها: این مطالعه بصورت گذشته نگر با مراجعه به پرونده های بیمارانی که طی سالهای 83-1374 در بیمارستان شهدای تجریش با تشخیص نورالژی تریژمینال تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفته اند، انجام شد. یافته ها: در طی این دوره، 35 بیمار با تشخیص نورالژی تریژمینال تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 55 سال و نسبت زن به مرد 3 به 4 بود. شایعترین ریشه های در گیر ترکیب دو شاخه ماگزیلاری و ماندیبولار عصب زوج 5 در بیش از نیمی از بیماران بود. درمان دارویی قبلی در 32 بیمار و درمان جراحی در 6 بیمار انجام شده بود. شایعترین یافته پاتولوژیک حین عمل جراحی فشار شریان مخچه ای فوقانی بر روی عصب بود. پاسخ فوری به درمان در 83% بیماران مشاهده گردید. 8 بیمار دچار عوارض بعد از عمل شدند که نیمی از آنها مربوط به عوارض دارویی و بقیه موارد مربوط به عوارض نورولوژیک بود. مرگ در 2 بیمار متعاقب عوارض (آمبولی ریه و آریتمی قلبی) مشاهده شد. پیگیری در 25 بیمار (میانگین14 ماه و طیف 46-1 ماه) انجام شد. در بیماران پیگیری شده میزان رضایت از عمل جراحی طی مدت پیگیری در 72% موارد عالی بوده است. 4 بیمار طی مدت پیگیری دچار عود علائم شدند که تحت درمان دارویی واقع شدند. نتیجه گیری: عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون با توجه به برطرف نمودن پاتولوژی اولیه احتمالی، نتایج جراحی عالی، عوارض کم و اغلب گذرا و میزان عود پایین در مقایسه با دیگر روشهای درمانی، همچنان بعنوان روش انتخابی درمان نورالژی تریژمینال مطرح می باشد. .